Τι έχουν όμως να προσφέρουν τα πλεονεκτήματά της e-Tep στους έμπειρους χειρουργούς και στους ασθενείς;
Η λαπαροσκοπική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση της κήλης, αν και αποτελεί μια από τις κορυφαίες τεχνικές, έχει και αρκετούς περιορισμούς. Οι ευμεγέθεις βουβωνοκήλες, οι πολύ μεγάλες οσχεοκήλες, οι προηγηθείσες χειρουργικές επεμβάσεις στην περιοχή της κήλης και γύρω από αυτήν, οι παχύσαρκοι ασθενείς αλλά και αυτοί με μικρές διαστάσεις της περιοχής όπως και η μετατροπή της επέμβασης σε περίπτωση ανεπιθύμητου πνευμοπεριτόναιου (αέριο μέσα στην κοιλιά) είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Όλοι αυτοί οι περιορισμοί, σήμερα, δεν αποτελούν εμπόδια στην εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση μιας κήλης, με την εφαρμογή της e-TEP. Επίσης σημαντικές επιπλοκές, όπως η ισχαιμική ορχίτιδα ( η οποία σημειωτέον οδηγεί στην απώλεια του όρχεως ) ή τραυματισμοί του σπερματικού πόρου, αποτελούν παρελθόν ή εμφανίζονται σε εξαιρετικά μικρά ποσοστά.
Έχω συμπτώματα χολής αλλά το υπερηχογράφημα δεν έδειξε πέτρες. Είναι η χολή μου η αιτία των συμπτωμάτων και αν ναι, χρειάζομαι επέμβαση;
Ο γενικός χειρουργός είναι ο κατάλληλος για την επέμβαση;
Ακούγεται ίσως περίεργο, αλλά είναι πολύ πιθανό. Οι πέτρες στη χολή δημιουργούν συμπτώματα συνήθως λόγω πλήρους ή περιστασιακής απόφραξης της χολής η οποία και πιέζεται να μεταφέρει το περιεχόμενό της στο δωδεκαδάκτυλο, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όταν μέσα στη χολή δεν υπάρχουν σχηματισμένες πέτρες, αλλά άμμο ή λάσπη. Σε αυτή την περίπτωση η χολή δυσκολεύεται να λειτουργήσει, αφού το πυκνό αυτό περιεχόμενο δεν ρέει αβίαστα και έτσι δημιουργεί δυσπεψία, πόνο αλλά και φλεγμονή, ακριβώς όπως και όταν έχει πέτρες.
Η άλλη περίπτωση, κατά την οποία κάποιος εμφανίζει συμπτώματα χωρίς πέτρες ή άμμο, προκύπτει όταν η βλάβη βρίσκεται στην ίδια τη χοληδόχο κύστη, η οποία δεν λειτουργεί σωστά ή στον σφιγκτήρα του πόρου, ο οποίος ελέγχει τη ροή της χολής προς το δωδεκαδάκτυλο. Σήμερα όμως είναι δυνατό να διαγνωστούν αυτές οι βλάβες με ειδικό σπινθηρογράφημα, το HIDA ( Techetium Tc 99m lidofenin, Hepatobiliary Iminodiacetic Acid, Dimethyl Iminodiacetic Acid). Έτσι διαμορφώνεται διάγνωση αυτής της δυσλειτουργίας και ο ασθενής συμβουλεύεται πως η χειρουργική επέμβαση θα τον απαλλάξει από τα συμπτώματά του.
Υποβλήθηκα σε χολοκυστεκτομή και κάποιες φορές εμφάνισα διάρροια. Είναι αποτέλεσμα της επέμβασης ή τυχαίο; Χρειάζομαι φαρμακευτική αγωγή;
Σε κάποιες περιπτώσεις οι ασθενείς μετά από μια επέμβαση αφαίρεσης τη χολής μπορεί να εμφανίσουν διάρροιες, συνήθως όχι πολύ επίμονες. Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι οποιοδήποτε επεισόδιο διάρροιας οφείλεται στην επέμβαση. Αυτό πρέπει να διαγνωσθεί με ασφάλεια και να αποκλειστούν άλλες πολύ πιο σοβαρές αιτίες της διάρροιας, όπως ο καρκίνος του παχέος εντέρου, οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου, η κοιλιοκάκη αλλά και το ευερέθιστο έντερο, η γαστρεντερίτιδα και οι διάφορες δυσαναξίες. Σήμερα η διάγνωση γίνεται με μεγάλη ακρίβεια με το σπινθηρογράφημα SeHCAT (23-seleno-25-homotaurocholic acid, selenium homocholic acid taurine, ή tauroselcholic acid) , με το οποίο και διερευνούμε την εντεροηπατική κυκλοφορία των χολικών αλάτων. Σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή.
Έχω χειρουργηθεί στο παρελθόν για κήλη κι επανεμφανίστηκε. Τι χρειάζεται τώρα;
Η λαπαροσκοπική (ή ρομποτική )αποκατάσταση είναι η πλέον ενδεδειγμένη μέθοδος. Σκεφτείτε απλά ότι η πρώτη επέμβαση έχει κλείσει το άνοιγμα στην κοιλιά (με ή χωρίς πλέγμα) σε κάποιο επίπεδο, σε κάποιο βάθος, και η κήλη επανήλθε. Με την λαπαροσκοπική μέθοδο ήμαστε σε θέση να δούμε το νέο άνοιγμα από μέσα και να το κλείσουμε σε ένα βαθύτερο στρώμα, χωρίς να χρειαστεί να ξανακόψουμε το κοιλιακό τοίχωμα στο ίδιο σημείο, στο οποίο είχε πραγματοποιηθεί το προηγούμενο χειρουργείο. Είναι αποδεδειγμένα η καλύτερη, αποτελεσματικότερη και ασφαλέστερη τεχνική. Όσο και αν ακούγεται παράξενο, είναι, χειρουργικά, πιο εύκολη επέμβαση απ’ ότι είναι η λαπαροσκοπική αποκατάσταση μιας πρωτοεμφανιζόμενης κήλης.
Έχω χειρουργηθεί στο παρελθόν για κήλη και αντιμετωπίζω προβλήματα όπως ενόχληση κατά την κίνηση ή και πόνους. Υπάρχει λύση;
Ναι, οι περισσότερες μετεγχειρητικές επιπλοκές μιας χειρουργικής επέμβασης κήλης οφείλονται στο πλέγμα, στα ράμματα, στα νεύρα της περιοχής ή και σε λοιμώξεις. Λύνονται δε συνήθως με χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης του πλέγματος, των ραμμάτων ή καθαρισμού της περιοχής και νέα αποκατάσταση της κήλης με ή χωρίς πλέγμα. Τεχνική εκλογής της αποκατάστασης και σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι η λαπαροσκοπική χειρουργική. Εάν βέβαια η τοποθέτηση του πλέγματος ή των ραμμάτων, που δημιουργούν το πρόβλημα, είχε γίνει με ανοικτή χειρουργική, τότε αυτά πρέπει να αφαιρεθούν πάλι με ανοικτή τεχνική.
Ακούω πολλούς ασθενείς να είναι δυσαρεστημένοι μετά την επέμβαση, συνήθως λόγω ενοχλήσεων κατά την κίνηση ή και πόνου. Όπως επίσης ότι τα συμπτώματα αυτά οφείλονται στο πλέγμα. Μπορεί να επισκευασθεί η κήλη χωρίς πλέγμα;
Φυσικά, αν και η ευρεία χρήση πλέγματος αποτελεί σήμερα τον κανόνα, είναι γεγονός ότι, για διάφορους λόγους, δεν είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί σε όλους τους ασθενείς. Το πλέγμα δεν παύει να είναι ένα ξένο σώμα, που προκαλεί μια αντίδραση του οργανισμού η οποία συνήθως δεν είναι προβληματική, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνει. Μέσα από την χρήση του άλλωστε σε εκατομμύρια ασθενείς σε όλο τον κόσμο, φάνηκαν και τα προβλήματα, που μπορεί να προκαλεί, όπως διάφορες ενοχλήσεις και χρόνιους πόνους, επιμολύνσεις αλλά και μετανάστευση ( το πλέγμα «φεύγει» από τη θέση του ) ή ακόμη και απόρριψη του πλέγματος. Έτσι όλο και περισσότεροι ασθενείς επιθυμούν (ειδικά στις ΗΠΑ ) να επισκευάσουν την κήλη τους χωρίς τοποθέτηση πλέγματος. Σε αυτή την περίπτωση, αλλά ακόμη και στην «κήλη» των αθλητών, η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς πλέγμα. Το άνοιγμα κλείνεται με ράμματα, χρησιμοποιώντας τους φυσιολογικούς ιστούς του ασθενούς. Πρόκειται για μια εξαιρετικής ποιότητας και τεχνικής χειρουργική επέμβαση, ή οποία έχει πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας και πάρα πολύ χαμηλά ποσοστά επιπλοκών, εφόσον βέβαια πραγματοποιηθεί από ειδικά εκπαιδευμένο και έμπειρο χειρουργό. Σε περίπτωση υποτροπής επίσης, είναι εύκολα εγχειρήσιμη, αφού δεν υπάρχει πλέγμα με τις ανάλογες αντιδράσεις και συμφύσεις. Οι περισσότερες κήλες είναι κατάλληλες για επισκευή χωρίς πλέγμα, όπως οι ομφαλοκήλες και οι βουβωνοκήλες. Οι μετεγχειρητικές κήλες σχεδόν πάντα, όμως, θα χρειαστούν πλέγμα. Τα πλέγματα που χρησιμοποιούμε σήμερα είναι μερικώς ( ημιαπορροφήσιμα ) ή ολικώς απορροφήσιμα και είναι προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Έτσι έχουν ελαχιστοποιηθεί τα προβλήματα του παρελθόντος κάνοντας την χρήση τους καλύτερα ανεκτή από τους ασθενείς